Ολοκληρώθηκε με επιτυχία το πρώτο τετραήμερο παραστάσεων για τον "ΑΜΛΕΤ ο Β΄"

Με γεμάτη τη μικρή μας αίθουσα και τις 4 πρώτες βραδιές, οι παραστάσεις του έργου μας "ΑΜΛΕΤ ο Β΄(καλύτερος κι απ' τον αληθινό !!!)" σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. 
Το έργο χάρισε άφθονο γέλιο και το ευχαριστηθήκαμε και οι θεατές και εμείς. 

Πάμε τώρα ολοταχώς για το δύο επόμενα τετραήμερα:

Κυριακή 11, Δευτέρα 12, Τρίτη 13, Τετάρτη 14 Μαρτίου
Κυριακή 18, Δευτέρα 19, Τρίτη 20, Τετάρτη 21 Μαρτίου

Ώρα 9:00 μ.μ.
ΚΕ.ΠΑ.ΒΙ. (Αίθουσα 120)

Απαραίτητη η κράτηση θέσεων στο τηλέφωνο: 6983366246

Δημοσιεύουμε δύο κριτικές....

ΑΜΛΕΤ Β του Σαμ Μπόμπρικ
θεατρική ομάδα «Βορείως». ΚΕ.ΠΑ.ΒΙ

Η ιαματική διάσταση της τέχνης

«Να ζει κανείς ή να μη ζει; …κανείς;» Επαναλαμβάνοντας σκανδαλιάρικα την αντωνυμία «κανείς» με την μεσαιωνική της έννοια αυτή την φορά [καν (ούτε) + εις (ένας)] στο τέλος της πρότασης ο Άμλετ Β του Σάμιουελ Μπόμπρικ ανατρέπει το νόημα της πιο αναγνωρίσιμης φράσης στην ιστορίας της λογοτεχνίας. Παρωδία λοιπόν: σκωπτική παραποίηση σοβαρού λογοτεχνικού έργου αλλά και γελοιοποίηση γεγονότος- παρωδία διαδικασίας, παρωδία δημοκρατίας και πάει λέγοντας. Από αυτήν την άποψη οι «Βορείως» δεν έχουν άδικο: Ας γελάσουμε παίρνοντας τουλάχιστον αυτό στα σοβαρά.

Έχοντας στην τσέπη δυο εισιτήρια που κόστισαν δέκα ευρώ κατηφορίσαμε προς τα παλιά Σφαγεία να παρακολουθήσουμε τον Άμλετ Β του Σ. Μπόμπρικ σε μετάφραση του Ερ. Μπελλιέ και σκηνοθεσία του Γιάννη Σεντελέ. Περιπλανηθήκαμε κάμποσο αναζητώντας το Κρόνμποργκ στους δαιδαλώδους διαδρόμους του πρώην βαλτότοπου όπου σήμερα είναι χτισμένο το ΚΕ.ΠΑ.ΒΙ. Αναζητώντας την αίθουσα προσαρμοστήκαμε στο πνεύμα της παρωδίας προτού αρχίσει το έργο. Δεν θα ήταν κακή ιδέα να μεταγράψει ο Δήμος Γιαννιωτών την ταυτότητα των «οδών» από τον πίνακα της αριθμητικής στον κατάλογο της ιστορίας . Και στους προγόνους θα απέδιδε τις οφειλόμενες τιμές και στους επισκέπτες την αίσθηση ότι δεν περπατούν σαν ποντικοί σε έναν λαβύρινθο με αριθμημένα αδιέξοδα. Το κάστρο της Ελσινόρης ήταν στο τέλος ενός μισοσκότεινου διαδρόμου στον αριθμό 120.

Ευχάριστη έκπληξη το μικρό ζεστό θεατράκι, χωρούσε πάνω κάτω 60-70 άτομα. Οι υπεύθυνοι σεβάστηκαν ευλαβικά τον «προσωπικό χώρο» του θεατή. Ο θεατής συμμετέχει στη θεατρική διαδικασία και για να το κάνει σωστά του χρειάζεται κατ αρχήν ο ελάχιστος χώρος ενός στοιχειωδώς άνετου καθίσματος Δυστυχώς αυτό δεν είναι αυτονόητο σε κάποια από τα θεατράκια της πόλης που έχουμε επισκεφτεί.
Την παράσταση ανήγγειλε ανορθόδοξα ως όφειλε ο παρωδούμενος Οράτιος. Ο Δημήτρης Σπύρου μας θύμισε τους καρατερίστες του ελληνικού σινεμά στις καλλίτερες στιγμές τους, περιμένουμε με ενδιαφέρον την εξέλιξή του. Έξοχος ο Γιάννης Σεντελές ισορροπούσε ως φάντασμα του Άμλετ Α ανάμεσα στον Μπορίς Καρλόφ και τον Μάρτι Φέλντμαν . Η Οφηλία πιστή στο πνεύμα του Μπόμπρικ παραζαλισμένη με το υπερμέγεθες Μπάφο ανά χείρας θα μας άρεσε περισσότερο αν σε κάποια σημεία του παροξυσμού του ρόλου της χαμήλωνε λίγο τα ντεσιμπέλ.

Ο Πολώνιος με το γοητευτικό φιζίκ του καλοζωισμένου διεκπεραίωνε μια χαρά τα καθήκοντα του αυλάρχη ενός ούτως ή άλλως άχαρου ρόλου, όπως και τα αρχοντόπουλα με τα εξωτικά ονόματα Γύλδεστερν και Ροζενγκραντς. Η καλή, ως ερωτική βασίλισσα Γερτρούδη, δεν ήταν καθόλου κακή στις οιδιπόδειες εκδοχές της και ο Κλαύδιος….. έπεισε ως ένας γνήσιος …επαρχιώτης σφετεριστής της εξουσίας. Όλα αυτά τα καλά μας άρεσαν ασφαλώς μέχρι να κάνει την εμφάνιση του στη σκηνή ο Λαέρτης. Ο Λάρη που θέλει να σπουδάσει κομμωτής στη Γαλλία. Τα πράγματα αρχίζουν να σοβαρεύουν βγάζοντας τα πρώτα ξεκαρδιστικά γέλια . Ο Λάρη του Γ. Ζιώγα είναι μια γνήσια φιγούρα του λαϊκού θεάτρου με την ικανότητα να μεταγράφει στοιχεία και τύπους ενός άλλου πολιτισμού μιας άλλης εποχής σε κατανοητά πρότυπα εύληπτα από τους θεατές του χωρίς να τα γελοιοποιεί. Είτε χορογραφώντας εξεζητημένα μετά λόγου γνώσεως το μεσαιωνικό μενουέτο είτε καταφεύγοντας στην αγκαλιά των αρρένων θεατών ο Ζιώγας σπάει τον πάγο το θέαμα επικοινωνείται τα εκφραστικά του μέσα ελέγχονται με άψογο επαγγελματισμό. Άφησα για το τέλος τον Άμλετ Β. του Πάνου Σεντελέ. Έξοχος ο τρόπος που συνέλαβε και εκτέλεσε τον πλέον απαιτητικό ρόλο του έργου με αμείωτη ένταση μέχρι το τέλος . Ρόλος δύσκολος που αναμετράται ούτως ή άλλως με τον τραγικό ήρωα και μόνο ένα μεγάλο ταλέντο μπορεί να τον διαπεράσει μέσα από τη φόρμα του Μπουρλεσκ και της φαρσοκωμωδίας χωρίς να τον γελοιοποιήσει . Δεν ξέρω αν κάποιοι από σας έτυχε να δουν τον Άμλετ Β του Βλαδίμηρου Κυριακίδη, οι συγκρίσεις είναι μοιραίες. Είμαι σίγουρος πως κάποιον σαν τον Πάνο Σεντελέ είχε στο νου του ο Μπόμπρικ όταν εμπνεύστηκε τον δικό του Άμλετ. 

Οι πρώτες πράξεις λίγο χαλαρές πιστεύουμε ότι οφείλονταν στο «τρακ της πρεμιέρας». Οι φωτισμοί καλοί έως άριστοι, το «κλιπ» με τους νεκροθάφτες εμπνευσμένο. Έξοχη και η επιλογή της μουσικής.
Γυρίσαμε στο σπίτι πλήρεις έχοντας την αίσθηση ότι είδαμε μια παράσταση που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτές που ανεβαίνουν στις μεγάλες κεντρικές και πανάκριβες σκηνές της πρωτεύουσας. Κι όμως υπάρχει σε σχέση με αυτές μια σημαντική διαφορά και οφείλω να την επισημάνω εδώ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι με αξιοζήλευτο επαγγελματισμό συντέλεσαν στην έξοχη αποψινή παράσταση και αύριο πρωί θα πάνε ο καθείς στα επαγγελματικά του καθήκοντα τα οποία ελάχιστη ή και καθόλου σχέση έχουν με το θέατρο. Δεν μπορώ παρά να τους επαινέσω που αφιερώνουν τον χρόνο και το μεράκι τους για να σταθούν στο ύψος μιας σοβαρής παράστασης. 

Λάζος Χειμώνας

Συντακτης: Βαρβαρα Αγγελη

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΘΕΑΤΡΟ

«Γύρω γύρω όλοι» με τον Άμλετ

Ο «Άμλετ ο Β’», ένα έργο διάχειρός Σαμ Μπόμπρικ, έρχεται να παρωδήσει τον «Άμλετ», να αποδομήσει τους ήρωες του σαιξπηρικού έργου (με το διάσημο ερώτημα «να ζει κανείς ή να μη ζει»;), και να υπογραμμίσει την κοινωνική υποκρισία. Μια αμλετική λοιπόν παρωδία με την οποία η ομάδα τέχνης «Βορείως» αναμετριέται ενώπιον κοινού από τις 4 Μαρτίου. 

Στο μικρό και οικείο θεατράκι της,στην αίθουσα 120 του ΚΕΠΑΒΙ, οι ήρωες του Σαίξπηρ γίνονται άλλοι... άνθρωποι. Ο Άμλετ φοβιτσιάρης, ο Λαέρτης γκέι, η Οφηλία εθισμένη στους μπάφους και πάει λέγοντας. Αν περιμένετε λοιπόν να δείτε έναν κανονικό «Άμλετ», θα πέσετε έξω. Ας είστε προετοιμασμένοι… 

Ο σκηνοθέτης (και δήμαρχος Βορείων Τζουμέρκων) Γιάννης Σεντελές αποφάσισε να δώσει έμφαση σε όλα αυτά τα στοιχεία που αναδεικνύουν το σουρεάλ της όλης υπόθεσης, προσδίδοντας μια επιπλέον παιχνιδιάρικη διάθεση. Δεν είναι τυχαία τα σκηνογραφικά ευρήματα όπως ένα «γύρω γύρω όλοι» στη μέση της μικρής σκηνής και δύο κούνιες (αντί για θρόνους). Γενικά είναι μια παράσταση γεμάτη με κωμικά στοιχεία και γκαγκ, ενώ δεν λείπει και το διαδραστικό στοιχείο με το κοινό. Όλοι οι ηθοποιοί έχουν τις καλές και τις πολύ καλές στιγμές τους, με τη Γεωργία Παπαδημητρίου που υποδύεται την Οφηλία να ξεχωρίζει και για τον πραγματικά αξιοθαύμαστο, μακρόσυρτο αναστεναγμό-τσιρίδα-ηχητική «περφόρμανς»… 

Κατά τα άλλα, είναι μια παράσταση που έχει ζωντάνια, αν και σε κάποια σημεία χάνει τον ρυθμό της (συνήθως βέβαια μια θεατρική ομάδα τον βρίσκει μετά τις πρώτες παραστάσεις).

Τους ρόλους ερμηνεύουν: Γιάννης Σεντελές (φάντασμα), Χρήστος Πασιάς (Πολώνιος), Δημήτρης Σπύρου (Οράτιος), Σπύρος Βάρφης (Ρόζενγκρατζ), Χαρά Παπαδημητρίου (Γκίλντερνστερν), Γιώργος Ζιώγας (Λαέρτης), Χρήστος Σδράλλης (Κλαύδιος), Βάσω Χρύση (Γερτρούδη), Γεωργία Παπαδημητρίου (Οφηλία) και Πάνος Σεντελές (Άμλετ).